ROD. "TRAMWAJARZ I " w Łodzi ul.Gen.Leopolda.Okulickiego 13

rozmiar-30-35 cm 

Rozmnażanie:

Funkie są roślinami długowiecznymi i mogą przez wiele lat rosnąć w jednym miejscu, pod warunkiem że przy sadzeniu przewidzimy dla nich odpowiednią ilość miejsca. łatwo też samodzielnie je rozmnożyć, w przydomowych ogrodach najczęściej rozmnaża się je wegetatywnie czyli przez podział. Metoda ta jest prosta, skuteczna i pozwala zachować charakterystyczne cechy danej odmiany. Hosty najlepiej dzielić wczesną wiosną, tuż po tym jak pierwsze pędy wyjdą z ziemi (najczęściej druga połowa kwietnia). Najlepiej wykopać całą roślinę  za pomocą wideł amerykańskich lub szpadla i podzielić ją na mniejsze części  bardzo ostrym nożem. Staramy się to robić tak, by nie uszkodzić młodych pędów. Zdrowa sadzonka powinna mieć dobrze rozrośniętą bryłę korzeniowa i co najmniej 3 mocne pędy.  Miejsce na nowe rośliny powinno być starannie przygotowane, wolne od chwastów i  zasilone kompostem. Podzielone fragmenty  sadzimy  bezpośrednio na przeznaczonym dla nich miejscu lub do donic, podlewamy i ściółkujemy. Jeśli chcemy uzyskać własne odmiany możemy próbować siewu z nasion. W produkcji przemysłowej coraz częściej przy rozmnażaniu funkii stosuje się metodę in vitro.

 Hosty do niedawna były uważane za rośliny bardzo odporne na choroby. Okazało się jednak, że są atakowane przez wirusy. Znanych jest 10 wirusów host. Najbardziej rozpowszechniony i najgroźniejszy jest wirus HVX (Hosta Virus X). Objawami tej choroby są: zacieki, nacieki, przebarwienia, zapadnięcia i wgłębienia na liściach oraz plamki i cętki. Wirus wyniszcza rośliny. Jeśli nie będziemy usuwać chorych kęp, to może się zdarzyć, że opanuje on całe kolekcje funkii, doprowadzając do ich wyginięcia. Aby uniknąć zakażenia, warto pamiętać o kilku ważnych zasadach. Po pierwsze, kupować rośliny jedynie w sprawdzonych centrach ogrodniczych. Po drugie, właściwe przeprowadzać różne zabiegi pielęgnacyjne. Do zarażenia wirusem zdrowej rośliny może bowiem dojść np. w czasie obcinania przekwitłych kwiatostanów lub zażółconych liści, jeśli do tego celu użyjemy sekatora, którym wcześniej przycinaliśmy chore funkie. Po trzecie, po zauważeniu objawów choroby natychmiast usunąć i spalić całą roślinę.

Kwiecień.

Nad powierzchnią ziemi pokazują się pierwsze kiełki. Jest to najlepszy miesiąc na podział host. Jeśli w poprzednim sezonie zauważyliśmy, że liście są coraz drobniejsze i jaśniejsze, a kłącze zbyt gęste, to najwyższy czas na odmłodzenie rośliny. Zabieg ten należy przeprowadzić przed rozwojem liści. W tym celu trzeba delikatnie wykopać całą roślinę, podzielić ostrym nożem na kilka części, wsadzić do ziemi i obficie podlać. Podłoże oraz pojawiające się liście można spryskać środkiem grzybobójczym, ponieważ w tym czasie rozwijają się choroby grzybowe. Wokół rozwijających się kiełków należy spulchnić ziemię i wysiać pierwszą dawkę nawozu mineralnego w ilości uzależnionej od wielkości rośliny (1–2 łyżeczki na roślinę). Przez cały okres wegetacji należy zbierać ślimaki, dla których funkie, szczególnie te o miękkich liściach, są prawdziwym rarytasem.

Maj.

Usuwamy starzejące się, żółknące liście. Odchwaszczamy glebę wokół rośliny. Usuwamy pędy kwiatowe pojawiające się u młodych roślin, dzięki czemu roślina będzie bujniej się rozrastała.

Czerwiec.

Podajemy drugą, mniejszą dawkę nawozu (1–1,5 łyżeczki na roślinę). Po pojawieniu się szkodników: wciornastków, przędziorków należy zastosować środek owadobójczy. Odchwaszczamy i spulchniamy glebę. Usuwamy przekwitające pędy kwiatostanowe. Jeśli jest sucho, to podlewamy

Lipiec–sierpień.

Stosujemy zabiegi pielęgnacyjne, które przeprowadzaliśmy w czerwcu. Jeśli lato jest suche, to podlewamy. Wrzesień–październik. Po pierwszych przymrozkach liście host, które uległy zważeniu należy systematycznie usuwać. Mogą się one bowiem stać siedliskiem zarodników grzybów chorobotwórczych.

Listopad–grudzień.

W bezśnieżne, mroźne zimy należy zabezpieczyć hosty suchymi liśćmi lub torfem

 Nawożenie.

Hosty nie wymagają obfitego nawożenia. Gorzej wpływa na nie przenawożenie niż brak nawozu. Najlepiej zastosować dwukrotne nawożenie: w kwietniu po pojawieniu się pierwszych liści oraz na przełomie czerwca i lipca, ale nie później. Na rynku nie ma nawozów przeznaczonych specjalnie dla host. Można je więc nawozić nawozami wieloskładnikowymi, jak azofoska, polifoska, lub długo działającym nawozem, np. Osmocote. Podlewanie. Hosty, zarówno małe, jak i olbrzymie, mają stosunkowo dużą powierzchnię liści, przez którą następuje szybsze parowanie wody, dlatego mają też duże zapotrzebowanie na wodę. Jej brak objawia się żółknięciem i obsychaniem krawędzi liści, a później również całych liści. Najlepszym sposobem nawadniania funkii jest dostarczanie wody głęboko do korzeni. Zraszanie roślin powoduje często infekcje grzybami, które przedostają się do rośliny wraz z ziemią. Jeśli nie mamy w ogrodzie zainstalowanego automatycznego  nawadniania, to w czasie suchego lata należy obficie podlewać rośliny raz na 5–6 dni konewką, uważając aby nie zmoczyć liści

Hosty rosną naturalnie na Dalekim Wschodzie: w Chinach, Japonii, Indiach, Korei. Po raz pierwszy rośliny te opisał Englebert Kaempfer, XVIIwieczny holenderski botanik. Obecną nazwę zaproponował w 1812 roku Leopold Trattinick, austriacki botanik, który chciał w ten sposób uczcić pamięć swojego rodaka Nicholasa Thomasa Hosta – autora czterotomowej encyklopedii flory Austrii. Niemiecki botanik Kurt Sprengel zaproponował inną nazwę dla tej egzotycznej rośliny – funkia. Obecnie wśród miłośników tych roślin z równym powodzeniem funkcjonują obie nazwy. Pierwszym gatunkiem, który dotarł do Europy, była hosta plantaginea. Nasiona tej rośliny zostały przesłane przez francuskiego konsula Macao do ogrodu botanicznego w Paryżu (1784 rok). Ze względu na zdolności adaptacyjne funkie szybko zadomowiły się w parkach na terenie całej Francji. Jednak prawdziwy podbój Europy hosty rozpoczęły 40 lat później. Wędrówka host z Dalekiego Wschodu trwa jednak do dzisiaj. W 1985 roku ekspedycja pod auspicjami Amerykańskiego Narodowego Arboretum odkryła w Korei nieznane do tej pory hosty: H. Yingeri i H. Jonesii. Od momentu odkrycia roślin przez Europejczyków zdobywa ona coraz więcej entuzjastów na wszystkich kontynentach.

ROZMIARY HOST

mini (D) miniatury 7,5 - 15 cm (3-6")
S (small) małe 15-30 cm (6-12")
M (medium) średnie 30 - 60 cm (12-24")
L (large) duże 60 - 90 cm (24-30")
VL (very large) bardzo duże 75 - 90 cm (30- 36")
G (giant) super duże , powyżej 90 cm (above 36")

    Hosty wśród host

Hosty są roślinami bardzo zróżnicowanymi - wyróżniamy zarówno duże i małe, wysokie i niskie. Dzięki swym dekoracyjnym liściom w przeróżnych kolorach (zielony, żółty, niebieski, paskowany) są niezwykle efektowne. Można tworzyć rabaty jedynie z tych roślin, a miejsca te będą atrakcyjne.Liczba gatunków i odmian host jest bardzo duża - do rodzaju Hosta zaliczamy 40 gatunków i ponad 1000 odmian, dlatego wybór odpowiednich roślin bywa czasem bardzo trudny. Warto jednak dobierać rośliny tak, aby kontrastowały ze sobą kształtem, fakturą, unerwieniem lub kolorem liści. Nie należy przesadzać z liczbą odmian, gdyż można uzyskać efekt pstrokacizny - 3 - 5 host na 1 m2 w zupełności wystarczy.

Hosty w półcieniu

Rozproszone promienie słoneczne, przefiltrowane przez gałęzie drzew - to idealne warunki dla host. Pod koronami drzew, na powierzchni ziemi promienie słoneczne przechodzące przez liście tworzą gęsty wzór, przesuwający się wraz ze słońcem wędrującym po nieboskłonie. W takim środowisku hosty otrzymują zarówno dawkę ciepłego słońca, jak i chłodnego cienia. Właśnie w takich warunkach najlepiej rośnie większość gatunków i odmian host.

Hosty rosnące pod drzewami i krzewami konkurują z wyższymi roślinami o wodę i substancje pokarmowe. Jeśli rosną pod drzewami o ekspansywnym, płytkim systemie korzeniowym - t.j. klony(Acer), wierzby (Salix), świerki (Picea) czy modrzewie (Larix), powinny być systematycznie podlewane i nawożone.

Hosty w cieniu

W miejscu, gdzie dociera niewiele słońca powinno się sadzić tylko gatunki tolerujące duże zacienienie. Jest to miejsce zwykle dość wilgotne i w związku z tym podatne na choroby grzybowe. W pełnym cieniu, gdzie do ziemi nie dociera słońce dobrze rosną jedynie mchy i grzyby.

Hosty to typowe rośliny cienia, jednak wiele najnowszych odmian z powodzeniem możemy sadzić w miejscach nasłonecznionych - tj. Hosta fortunei 'Aureomarginata', H. plantaginea i odmiany od niej pochodzące 'Royal Standard' oraz 'Sum & Substance’.

Stanowiska mocno nasłonecznione nie nadają się do uprawy host. Zbyt intensywne słońce będzie powodować przypalenia liści oraz zamieranie roślin w wyniku zbyt szybkiej utraty wody. Hosty w miejscach nasłonecznionych wymagają zapewnienia im stale wilgotnego podłoża, aby mogły uzupełniać zapas wody, utracony w wyniku dużego parowania przez liście. Gleba w miejscu nasłonecznionym powinna mieć większą domieszkę torfu i kompostu, gdyż te dodatki dobrze utrzymują wilgoć w podłożu. Niezbędne jest także ściółkowanie gleby, aby zabezpieczyć ją przed nadmiernym parowaniem.

Kolor liści host na słońcu będzie zupełnie inny niż roślin w miejscach zacienionych. Hosty o żółtych kolorach będą prawie białe, a niebieskie będą bardziej zielone. Hosty o niebieskich liściach są najbardziej narażone na przypalenia liści w wyniku działania promieni słonecznych, dlatego nie powinno sadzić się ich w palącym słońcu.